Er is een direct verband tussen hoe we ademen en wat we denken. Wanneer dit angstgedachten zijn hebben we de neiging om onze adem te reduceren. Want zonder diep te ademen voelen we de angst immers niet echt meer. En dat is precies de bedoeling. Door middel van de ademhaling proberen we angst onder controle te krijgen. Overigens is dit een volkomen onbewust proces. Maar let er maar eens op als je angst voelt hoe je de neiging krijgt om je adem te beperken en niet meer volledig te ademen zoals je dat gewoonlijk doet. Maar angst heeft niet alleen invloed op de ademhaling, de ademhaling heef ook invloed op angst. Sommige mensen ademen niet volledig uit omdat ze bang zijn zich te laten gaan, hun gevoelens te uiten en de controle te verliezen. Anderen ademen niet volledig in omdat ze bang zijn zich te openen en mensen dichtbij te laten komen. Omdat deze angsten onderdrukt worden en in de vorm van lichamelijke spanningen worden vastgehouden, neemt de spanning steeds meer toe. Wanneer je angsten onderdrukt, nauwelijks ademt en spanningen toenemen word je steeds banger. Want in onderdrukte toestand verliezen angsten hun naam en gezicht. De oorspronkelijke angst wordt een vage angst, je weet dan niet meer waar je bang voor bent. En niets roept meer angst op dan als je niet weet waar je precies bang voor bent.
↧